سالم جامعه نتیجه گردهم آمدن افراد زیادی است که به واسطه شرایط اقلیمی و جغرافیایی در کنار یکدیگر قرار گرفته اند. افرادی با باورها، افکار و اندیشه های مختلف. آنان در آغاز عضو یک تشکل کوچک به نام خانواده می شوند. در آن رشد می یابند و ارزش های اولیه در آنان شکل می گیرد. به مرور با گذر زمان این اعضای جدید پا به عرصه جامعه می گذارند. حالا وارد مدرسه می شوند و مدرسه دومین مکان بعد ار خانه است اما کمی بزرگتر و با حضور افراد بیشتر. آنجا قوانین دیگری حاکم است و مجریان آن قوانین افراد دیگری هستند با ارزش ها و باورهای دیگری که این ارزش ها در کنار ارزش هایی که فرد از خانواده وام گرفته است، قرار می گیرند و فرد را برای زندگی در موقعیتی وسیع تر آماده می کنند. با گذشت زمان این اعضای جدید بزرگ و بزرگتر می شوند و با افراد بیشتر در محیط دانشگاه و محل کار در ارتباط قرار می گیرند که آنان نیز صاحب ارزش ها و باورها و قوانین خاص خودشان هستند. نیک می دانیم که جامعه چیزی فراتر از این افراد نیست. فرهنگ، سنت ها و سلامت روان جامعه به واسطه این افراد رقم می خورد. باورها و اندیشه های افراد پایه های جامعه را شکل می دهد. هرچه این باورها سالم تر، انسانی تر و پر معناتر باشد آن جامعه سالم تر، بر اساس اصول انسانی و پر معناتر به سمت جلو حرکت خواهد کرد. افراد در سنین 0 تا 12 سالگی ارزش های والدین و جامعه را پذیرا می شوند و از آن پس باید خودشان نطام ارزشی خود را پایه ریزی کنند تا بتوانند به استقلال روانی برسند و بند ناف را گسسته و با ارزش های خودشان زندگی کنند. هرچه بیشتر افراد جامعه به سمت سلامت روان حرکت کنند و در مسیر استقلال روانی گام بردارند آن جامعه سالم تر و پربارتر خواهد بود. اگر خواهان احترام، آرامش، پذیرش، انسانیت و سلامت روان جامعه هستیم از خود شروع کنیم؛ ضعف هایمان را بیابیم و به نقاط قوت تبدیل شان کنیم. با ترس هایمان روبرو شویم و باورهای مان را به چالش بکشیم و خود را از زندان باورهای ناسالم رها کنیم. باورهایی که با میله های نامرئی سال هاست ما را در اسارت گرفته و زندگی مان را به یغما برده است. با خودمان صادق باشیم و درون مان را کند و کاو کنیم و تا اعماق وجودمان پیش برویم و از نو پایه های درونی مان را بریزیم. آری من یک مادرم، من یک پدرم، من یک دخترم، من یک پسرم، من یک همسرم، من یک کارمندم، من یک کارخانه دارم، من یک معلمم، من یک عضو این جامعه هستم. اگر من از نو خودم را بسازم جامعه را از نو ساخته ام. بیاییم نسلی شاسیته برای پرورش نسل بعد باشیم تا جامعه ایی شایسته و رو به رو رشد داشته باشیم. از تغییر نترسیم که آن شروع زندگی دیگری است.
به امید داشتن آرامش درون، حس رضایت و شادکامی؛ مژگان حاج رسولیها.